Ο Άγιος Παΐσιος αποτειχίστηκε.

Ο Διάβολος και συνεπώς οι υποτακτικοί αυτού έχουν ως σκοπό τον πνευματικό θάνατο του ανθρώπου και αυτό το επιτυγχάνουν με πολλούς τρόπους π.χ. αμαρτία, αίρεση ή κοινωνία με αιρετικούς ΠΡΟ συνοδικής καταδίκης ή σχισματικούς [σχίσμα στην Ουκρανική Εκκλησία] κ.λπ.

• Η Εξομολόγηση και η Θεία κοινωνία και γενικά τα Άγια Μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τα οποία ΠΡΕΠΕΙ να τα λαμβάνουν οι Χριστιανοί ΜΟΝΟ από Αποτειχισμένους = Ορθόδοξους Ιερείς.
• Η Προσευχή και Κυρίως την Ευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με)
• Η Ιερά Αποτείχιση η οποία είναι ευαγγελική καί αγιοπατερική εντολή και ως εκ τούτου έχει σωτηρολογικό χαρακτήρα.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μας λέγει να γίνουμε Άγιοι όπως αυτός. Άγιος όμως γίνεται αυτός που μιμείται τον Χριστό και αυτοί που το έκαναν πλήρως είναι οι Άγιοι. Όλοι οι Άγιοι τήρησαν ανεξαιρέτως όλες τις εντολές του Θεού και τις περί ηθικής και τις περί ομολογίας: Προσευχή, Μετάνοια, Υπομονή, Άσκηση και φυσικά εν καιρώ αιρέσεως όπως σήμερα εν καιρώ της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, την Ιερά Αποτείχιση.

Ο Άγιος Παΐσιος διέκοψε το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα!

Πώς αποδεικνύεται αυτό;

Παραθέτουμε εκτενές απόσπασμα από το βιβλίο του + Ιερομονάχου Ισαάκ (πνευματικού τέκνου του πατρός Παϊσίου - ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ...Συνοδεία γέροντος Ισαάκ Καλύβη Αναστάσεως Καψάλα Καρυές ΄Αγιον ΄Ορος) «ΒΙΟC ΓΕΡΟΝΤΟC ΠΑϊCΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓιΟΡΕΙΤΟΥ»-ΑΓιΟΝ ΟΡΟC 2004, σελ. 690-691.

«Ιδιαιτέρως, σεβόταν [ο Άγιος] τον Οικουμενικό θρόνο. Αναγνώριζε την πανορθόδοξη αποστολή του και κατανοούσε τη δύσκολη θέση που βρίσκεται. Προσευχόταν πολύ και υπερασπίστηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο δημόσια σε πολλές περιπτώσεις.

Από το Στόμιο, είδαμε τον γέροντα σφοδρό πολέμιο των αιρέσεων. Στα θέματα της πίστεως ήταν ακριβής και ασυμβίβαστος. Είχε μεγάλη ορθόδοξη ευσυνειδησία, για αυτό δεν δεχόταν συμπροσευχές και κοινωνία με πρόσωπα μη ορθόδοξα. Τόνιζε: «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη». Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δει κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετεροδόξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε και συμβούλευε οι προσερχόμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να κατηχούνται καλά πριν βαπτισθούν.

Καταπολέμησε τον οικουμενισμό και μιλούσε για το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, ορμώμενος από την εν καρδία του θεία χάρη. Ο βίος του αποδείκνυε την υπεροχή της Ορθοδοξίας.

Για ένα διάστημα, είχε διακόψει μαζί με όλο σχεδόν το ΄Άγιο Όρος, το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους Ρωμαιοκαθολικούς. Αλλά το έκανε με πόνο: «Κάνω προσευχή», είπε σε κάποιον, «για να κόβει ο Θεός μέρες από μένα και να τις δίνει στον πατριάρχη Αθηναγόρα, για να ολοκληρώσει την μετάνοιά του».

Απόσπασμα από την ομιλία του π. Αναστασίου Γκοτσόπουλου.

Μέ τήν αναρρίχηση όμως στο θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ "μεγάλου" - κατά κόσμον - Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ὁ Οἰκουμενισμός έλαβε καί θεσμική κάλυψη στόν Ὀρθόδοξο χῶρο μέ πρωτοφανῆ ἀνατροπή τῆς μέχρι τότε ἐκκλησιαστικῆς καί κανονικῆς τάξεως. Ὁ Ἀθηναγόρας «μέ μία σειρά ἀπό πρωτόγνωρες ἀποφάσεις καί ἐνέργειες ἀνέτρεψε μέ συνοπτικές διαδικασίες κάθε δεδομένο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀνέτρεψε ἱερούς κανόνες, συνοδικότητα, ἁγιοπατερική παράδοση, δογματική καί ἐκκλησιαστική συνείδηση» καί οὐσιαστικά ἀμνήστευσε τίς πλάνες καί τά ἐναντίον τῆς εὐαγγελικῆς Ἀλήθειας ἐγκλήματα τοῦ Παπισμοῦ, ἐξισώνοντας τήν αἵρεση μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν πλάνη μέ τήν ὀρθή Πίστη, τό δαιμονικό ψεῦδος μέ τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, τόν Παπισμό μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ἔτσι, μπροστά σέ αὐτό τό ξεθεμελίωμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης, ὁ ἁγιορειτικός μοναχισμός (Μονές, Σκῆτες καί Κελιά), ἀκολουθώντας τή μακραίωνη ἐκκλησιαστική καί κανονική παράδοση, ἔπαψαν νά ἀναγνωρίζουν τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα ὡς Ὀρθόδοξο Πατριάρχη καί διέκοψαν τή μνημόνευση τοῦ ὀνόματός του (ἀπό τό 1970 μέχρι τό θάνατό του (7.7.1972) σέ ἔνδειξη διαμαρτυρίας γιά τήν οἰκουμενιστική του πολιτική. «Ἡ διακοπή τοῦ Μνημοσύνου ἀποτελεῖ ἄρνησιν καί πράξιν ἀντιστάσεως, ἐν ὄψει διαγραφομένου κινδύνου», τόνιζε προφητικά ἡ Ἱ. Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὂρους σέ ἔγγραφό της.

Σέ αὐτούς πού πρωτοστάτησαν στήν τολμηρή καί ὁμολογιακή αὐτή ἐνέργεια ἐναντίον τοῦ Ἀθηναγόρα ἀνῆκε καί ὁ Ἃγ. Παΐσιος ὁ ὁποῖος μοναχός, τότε, στήν Ἱ. Μ. Σταυρονικήτα συνήργησε τά μέγιστα, μαζί μέ τόν Καθηγούμενο ἀρχιμ. Βασίλειο Γοντικάκη, ὥστε καί ἡ Μονή του νά διακόψει τό μνημόσυνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη. Μάλιστα ὁ Ἅγ. Παΐσιος, ὁ ἡγούμενος π. Βασίλειος Γοντικάκης καί ὁ ἱερομ. Γρηγόριος στήν ἀπό 21.11.1968 κοινή ἐπιστολή τους, χαρακτήρισαν τά λεχθέντα καί πραχθέντα ὑπό τοῦ Ἀθηναγόρα ὡς «ἀκατανόητα καί δυστυχῶς βλάσφημα διά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν» καί σημείωσαν: «ἡ ἂρνησι πρός τόν Πατριάρχη δέν εἶναι ἂρνησι πρός τήν ἀγάπην οὒτε πρός τήν ἑνότητα. Εἶναι "ὂχι" πρός τό ψεῦδος καί "ναί" πρός τήν Ἀλήθεια» («Ὀρθόδοξος Τύπος», τ. 98/1.3.1969, σ. 4 καί τ. 1680/9.3.2007, σ. 5)!

Ἐξαιρετικά στοιχεῖα-ντοκουμέντα γιά τή στάση τοῦ Ἁγ. Ὄρους ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχει ἡ ἔκδοση Ἁγιορειτῶν Πατέρων «Ἅγιον Ὂρος, Διαχρονική μαρτυρία στούς ἀγῶνες ὑπέρ τῆς Πίστεως», Ἃγ. Ὂρος 2014.

Διάδοχος λοιπόν ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης ο Νέος Ομολογητής των από αιώνων Αγίων και ιδιαιτέρως των Οσιομαρτύρων Αγιορειτών Πατέρων τους υπό του Πατριάρχου Βέκκου (σήμερα Βαρθολομαίου) Μαρτυρησάντων.

Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες γράφουν προς τον λατινόφρονα αὐτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο:

«Καὶ πῶς ταῦτα ἀνέξεται ὀρθοδόξου ψυχή, καὶ οὐκ ἀποστήσεται τῆς κοινωνίας τῶν μνημονευσάντων αὐτίκα, καὶ ὡς καπηλεύσαντας τὰ θεῖα τούτους ἡγήσεται; Πλὴν ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία, ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν Ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων»

Η εν Χριστώ και εν Αγίω Πνεύματι συμφωνία επιτάσσει μετά πάσης ταπεινώσεως και αποδοχής της μεγάλης αδιαμφισβήτου αληθείας ότι η Αποτείχιση δεν έχει καμία απολύτως σχέση και με τον Ζηλωτισμό, ούτε καν αποτελεί "εκ δεξιών" έκφρασή του. Όπως προείπαμε πολλές φορές και όπως ανατρέψαμε στο παρελθόν κάθε αισχρή συκοφαντία, εμείς οι Αποτειχισθέντες εν Χριστώ, ΔΕΝ δημιουργήσαμε νέες δικές μας Συνόδους και ΔΕΝ προβήκαμε σε νέες δικές μας ανυπόστατες, ανεξέλεγκτες χειροτονίες, ΔΕΝ τελέσαμε λοιπόν ΚΑΝΕΝΑ Σχίσμα και ΔΕΝ ιδρύσαμε δική μας "Εκκλησία των Αποτειχισθέντων!"

Πρέπει να είμαστε λοιπόν παρά πολύ προσεκτικοί όταν συκοφαντούμε έναν θεόσδοτο και θεάρεστο δρόμο απομακρύνσεως από την αίρεση και την πλάνη, όταν βλασφημούμε μία θεόπνευστη Πρωτοδευτέρα Σύνοδο και σπιλώνουμε το πρόσωπο, την εγκυρότητα και την τιμή εκατοντάδων Θεοφόρων Αγίων Πατέρων, οι οποίοι σαφέστατα, απλούστατα και δικαιότατα εξηγούν και προειδοποιούν για όσους πιστούς προβούν σε ΘΕΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, ότι αυτοί οι αδελφοί:

"Οἱ γὰρ δι᾿ αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οἱ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι ".

Και για να το πω πολύ απλά, παρουσιάζονται τώρα μπροστά μας τρεις ξεχωριστές μαρτυρίες, τρεις διαφορετικές εκδοχές. Έχουμε:

Α) τον Ίδιο τον Θεό, Αυτήν την Παναγία Τριάδα να φωτίζει εκατοντάδα Αγιασμένων και Υπερδεδοξασμένων Πατερικών Μορφών της Ορθοδοξίας, που γνώριζαν πάρα πολύ καλά από Σχίσματα (περισσότερο από τον καθένα μας) να μας ΠΙΣΤΟΠΟΙΟΥΝ και να μας ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ πως όσοι ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΜΑΣΤΕ - ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΑΣΤΕ από την Παναίρεση (εν προκειμένω) του Οικουμενισμού ΔΕΝ τελούν Σχίσμα. Επαναλαμβάνω "Οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον!".

Β) Έχουμε τώρα τούς Αιρετικούς ΑΝΤΙ-Οικουμενιστές να προσπαθούν απεγνωσμένως να μας πείσουν πως "τελούμε Σχίσμα" και είμαστε "έξω της Κιβωτού", και όσοι κοινωνούν με τους Φιλοπαπικούς, δεν μολύνονται...

Γ) Και έχουμε τον όντως Άγιο Γέροντα Παϊσιο να μας προτρέπει για Αληθινή Ενότητα στη Μία Ορθόδοξη Ποίμνη, να καταδικάζει απερίφραστα τα Οικουμενιστικά ανοίγματα των διαφόρων Πατριαρχών όχι μόνο ως παραβάσεις και καταπατήσεις των Ιερών Κανόνων αλλά και ως πνευματική πορνεία και ΜΟΙΧΕΙΑ: "ο Πατριάρχης μας αγάπησε μιαν άλλη γυναίκα!". Αλλά και να αποτρέπει επίσης τα Σχίσματα των ζηλωτών(ΓΟΧ), ΔΗΛΑΔΗ την δημιουργία Νέων Συνόδων και Αρχιεπισκόπων Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και πασών των Ρωσιών!

Η πρώτη καί η τρίτη ανωτέρω εκδοχές είναι φυσικά οι ορθές. Ενώ η δεύτερη εκδοχή είναι εντελώς λανθασμένη λόγω της απουσίας των ορθοδόξων επιχειρημάτων.

Ο Άγιος Παΐσιος ως Θεοφόρος Ομολογητής.

β) ΔΕΝ καταδικάζει την ορθή Διακοπή Μνημονεύσεως και την Ορθόδοξη Αποτείχιση αλλά

γ) καταδικάζει τα σχίσματα των ΖΗΛΩΤΩΝ (ΓΟΧ), δηλαδή την Διακοπή της Μνημονεύσεως η οποία συνδέεται με την ανεπίτρεπτη δημιουργία Νέων Συνόδων.

Με τη χάρη του Θεού και τη βοήθεια και ευλογία του σφοδρότατου πολέμιου του Οικουμενισμού Αγίου Γέροντος Παϊσίου, θα αναλύσουμε εννοιολογικώς στην αγάπη σας αυτή την επίμαχη επιστολή, για να μην παρερμηνεύουμε τον Άγιο Γέροντα προς το συμφέρον της δικής μας συμπορεύσεως με την Αίρεση του Οικουμενισμού ή για να δικαιολογήσουμε την αδράνεια και απραξία μας, καλύπτοντας την τεραστία ενοχή μας.

Πρωτίστως, πρέπει να έχουμε υπ' όψιν μας ότι η Επιστολή γράφτηκε το 1969. Εκείνο το καιρό, ενώ έγιναν πολλές οικουμενιστικές κανονολογικές παραβάσεις, αντικανονικές συμπροσευχές και ΜΟΙΧΑ συλλείτουργα,  ο Πάπας:

• ΔΕΝ είχε ακόμη εισαχθεί στον Κεντρικό Ναό της Ορθοδοξίας, τον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου,
• ΔΕΝ είχε γίνει ακόμη Επίσημη Μνημόνευση της υποτιθεμένης "Κανονικότητός του" ως Πρώτου Επισκόπου με Κανονική δήθεν Αποστολική Διαδοχή,
• ΔΕΝ τελέστηκε Ομολογιακή, Λειτουργική Δήλωση γυμνή τη κεφαλή εν πλήρη μάλιστα Καταστολή
• ΔΕΝ είχε ο Αιρεσιάρχης επικαλεστεί ως ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ
• ΔΕΝ του έκαναν ποτέ υποδοχή με υποκριτικές επευφημίες, με "αγιαστικές ευλογίες επί θύραις" και ιαχές "ευλογείτε Παναγιώτατε"!
• ΔΕΝ του απέδωσαν ποτέ με χορωδία βυζαντινή και γνήσιον Πατριαρχικόν ύφος το άκρως Μεσσιανικό-Σωτηριολογικό "Ευλογημένος ο Ερχόμενος"!!! και τέλος,
• ΔΕΝ είχε ποτέ στην Ιστορία άλλος Πατριάρχης αυτοπροσώπως παραστεί σε Θεία Λειτουργία κατά την ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ Νέου Πάπα, να ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΕΙ με διάφορα Είδωλα των Εθνών Δαιμόνια, με αιρετικούς, με ουνίτες και της κολάσεως πολίτες. Και όλοι μαζί να αποτελούν ένα διαθρησκειακό "αχταρμά" και ανατολίτικο "παστουρμά", μιας οικουμενιστικής λαγνείας, λιχουδιά με μαρινάδα από μυστικά μπαχαρικά της Πόλης. 

Επιπλέον :

• ΔΕΝ είχε γίνει η ΠΣΕυδοσύνοδος της Κρήτης η οποία έκανε Δόγμα της Σεργιανιστικής (Κρατικής) "Εκκλησίας".
• ΔΕΝ είχε γίνει η Ένωση με τους ΠΑΠΙΚΟΥΣ της Ουκρανίας.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ΚΑΝΕΙΣ Ιερεύς ή Επίσκοπος μέχρι τότε δεν είχε αποτειχισθεί, καταδικαστεί και αδίκως καθαιρεθεί για τον αντι-οικουμενιστικό του αγώνα χωρίς ταυτόχρονα, αυτός ο ιερεύς να μην έχει προσχωρήσει σε κάποια παράταξη των Ζηλωτών.

Αυτές ακριβώς τις παρατάξεις των παλαιοημερολογιτών καταδικάζει ο Άγιος Γέροντας και τις δημιουργίες Νέων Συνόδων εν ονόματι της διαμαρτυρίας τους! Το λέγει ΟΛΟΚΑΘΑΡΑ και ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ! "Το να δημιουργήσει κανείς ιδικήν του Εκκλησίαν!" Δικές τους Συνόδους, δικούς τους Αρχιεπισκόπους!

Όχι μόνο κατονομάζει τους ενόχους αλλά χρησιμοποιεί βαρύτατες εκφράσεις και λέγει τα πράγματα με το όνομά τους! Του λέει, ΕΙΣΑΙ ΜΟΙΧΟΣ, ΒΕΒΗΛΟΣ, ΣΙΧΑΜΕΡΟΣ διότι τέλεσες βέβηλη απιστία στον Ίδιο τον Νυμφίο Χριστό! "Αγάπησε μιαν άλλη γυναίκα μοντέρνα!". Το "μοντέρνα" εδώ σημαίνει άσεμνη, έκφυλη, ΠΟΡΝΗ! Για αυτό και στην ίδια την παράγραφο κάνει αντιδιαστολή: "διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή!"

Μας λέγει λοιπόν εδώ, πως Εκκλησία δεν είναι τα ντουβάρια ούτε οι "Μείζων και Υπερτελείς Πατριαρχικές Σύνοδοι" αλλά ο Χριστός ο Ίδιος. Βάση της ενότητος, δεν είναι η Σύνοδος, αλλά ο Χριστός και η Αλήθειά Του! Επίσης μας λέγει πως όταν έρθει ο καιρός, ο Κύριος θα παρουσιάσει τους Μονομάχους Πατέρες που θα σηκώσουν το βάρος του αγώνα...

"Εις τους καιρούς μας βλέπομεν, ότι πολλά πιστά τέκνα της Αγίας Εκκλησίας μας, μοναχοί και λαϊκοί, έχουν, δυστυχώς, αποσχισθή (προσέξτε, ΔΕΝ λέγει "Αποτειχισθεί" αλλά "αποσχισθή" το οποίο ΔΕΝ είναι καθόλου το ίδιο αλλά εκ διαμέτρου αντίθετο και ΑΣΧΕΤΟ τελείως) από Αυτή εξ' αιτίας των φιλενωτικών. Έχω την γνώμην, ότι δεν είναι καθόλου καλό ν' αποχωριζώμεθα από την Εκκλησίαν κάθε φορά που θα πταίη ο Πατριάρχης· αλλά από μέσα, κοντά στη Μητέρα Εκκλησία έχει καθήκον και υποχρέωσιν ο καθένας να διαμαρτύρεται και ν' αγωνίζεται με τον τρόπον του. Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήσει ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό, νομίζω, είναι παράλογον."

Επαναλαμβάνω τους τρεις όρους που περιέχονται στη παραπάνω φράση, και δια της οποίας ο Γέροντας με απόλυτη ακρίβεια περιγράφει, εκείνους των οποίων την «παράλογη» ενέργεια καταδικάζει:

α) «Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου»,

β) «να αποσχισθή» και

γ) «να δημιουργήσει ιδικήν του Εκκλησίαν»!

Είναι φανερό ότι η φράση αυτή φωτογραφίζει τους Παλαιοημερολογίτες. Η Αποτείχιση εμπεριέχει ΜΟΝΟΝ την πρώτη ενέργεια, την Διακοπή του Μνημοσύνου υπό την ορθή της διάσταση. Στην Αποτείχιση όμως, ΔΕΝ έχουμε απόσχιση, δηλ. σχίσμα και ΔΕΝ δημιουργούμε ιδικήν μας Εκκλησία με Νέα Σύνοδο, Νέο Αρχιεπίσκοπο και Νέο Πατριάρχη, αλλά ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ στην Ορθόδοξη Διαχρονική, Αποστολική και Αγιοπατερική Εκκλησία του Χριστού, αρνούμενοι να συμπορευτούμε με την Παναίρεση του Οικουμενισμού. Ακριβώς ό,τι λέγει ο Ι. Κανόνας, ό,τι έπραξε όλη η χορεία των αποτειχισμένων Αγίων μας;!

Είναι λοιπόν κρίσιμο και αναγκαίο και θα το ξαναπώ: ΔΕΝ δημιουργούμε ιδικήν μας Εκκλησία! "Πάρτε το χαμπάρι". Όταν μιλά για "Απόσχιση" ΕΝΝΟΕΙ την "δημιουργία ιδίας Εκκλησίας." Εννοεί τους Ζηλωτάς, τους Γνησίους και Παραγνησίους και Υπεργνησίους. Εννοεί τους Ματθαϊκούς, τους Χρυσοστομικούς, τους Κυπριανίτες! Εννοεί γενικώς τους δογματοποιούντας το "Πάτριον" Παλαιοημερολογίτες!

ΤΟ ΛΕΓΕΙ ξεκάθαρα ο Άγιος Γέροντας και ΑΠΟΡΩ ΠΩΣ δεν το βλέπουν αυτό εκείνοι που διαστρεβλώνουν τα λόγια του Αγίου Γέροντος για να διαφθείρουν και βλάψουν την φήμη και την τιμή του (εξ' ου και "βλασφημία").

Ο Άγιος Γέροντας ΔΕΝ αναφέρεται στην Αποτείχιση, διότι ΔΕΝ είχε ακόμη εφαρμοσθεί η σωστή, ορθή και Ορθόδοξη Αποτείχιση! Ούτε είχαν συντελεσθεί, ούτε είχαν αποκαλυφθεί όλες αυτές οι αθλιότητες και κακόδοξες πράξεις των Οικουμενιστών. Έριχναν τότε τις δοκιμαστικές βολές, έδειχναν τις διαθέσεις τους, έκαναν τα πρώτα διερευνητικά έμπρακτα βήματα, εφαρμόζοντας «κρυφά» κυρίως, όσα θεωρητικά είχαν νομοθετήσει σε μυστικά συμβούλια και σε Βατικάνειες παρασυναγωγές! Δεν υπήρχε το κατάλληλο έδαφος ακόμα και η κατάλληλη πνευματική ωρίμανση. Δεν υπήρχε η ειλικρινής διάθεση για διωγμό. Δεν είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου.

Για αυτό και στην ίδια την επιστολή, έκαμε την προφητεία: "Ο Κύριος, όταν θα πρέπη, θα παρουσιάση τους Μάρκους τους Ευγενικούς!" Και 60 χρόνια έπειτα, επαληθεύεται η προφητεία του!